Ni
ĉiuj havas denaskan
lingvon;
ni ĉiuj parolas ĝin kun akĉento, kiu estas influita de la
loko
kie
ni loĝas
kaj
de kiuj
ĉirkaŭas
nin
(Familio, instruistoj, kaj amikoj). Ĉi-tiu
akĉento estas parto de nia propra identeco. Sed l’akĉento
povas
ankaŭ kaŭzi kelkajn
reagojn,
kiujn
povus esti pozitivaj, negativaj, aŭ eble nur scivolemo; Oni
provas asocii l’akĉenton
kun
loko de origino kaj etneco.
Sed
nia koncerno estas, kiam la reago al malsamaj akĉentoj
estas negativa, kondukante al iu speco de diskriminacio aŭ maljusta
traktado. Ĉi-tio estas nun konatas
kiel
“Glotofobio”,
vorto kiu venas el la
franca glottophobie.
Tiu esprimo estis kreita
de
la franca
sociolingvisto
Philippe Blanchet en 2008 kaj resume difinas diskriminacion
bazita sur denaska lingvo, lingvouzo
aŭ dialekto.
Ĉi
tiu vorto
aperis
lastatempe en
la
novaĵoj, kiam
la Nacia Asembleo en Francio voĉdonis por
krei leĝon
kontraŭ la Glotofobio.
Francio estas lando, kiu havas
unulingvismon
kiel ideologio
kie
la franca estas la sola oficia lingvo. Ekde la jaroj post 1970, la
regionaj akĉentoj
ne
estas plu akceptitaj. Ili nur
estas
uzitaj por ne seriozaj laboroj kiel en la humoro.
Alternativaj
vortoj
kiuj devenas
de
regionaj dialektoj ofte en estas akceptitaj. Ni povas legi plu pri la
nacia debato ĉu la uzo de la vorto chocolatine
kiel
valida alternativo
por pain
au chocolat. La
termino pain
au chocolat
estas uzata
en Parizo kaj en la
plej
parto
de
la franca teritorio dum chocolatine
estas uzita en la sudokcidento de Francio. Ĝi ankaŭ estas uzata en
Kebekio.
Sed la aferoj komencis
ŝanĝi, ne nur danke al enmigrado, sed
ankaŭ danke al miloj da denaskaj parolantoj de
la franca
kiuj moviĝis al la franca ĉefurbo, suferis
ĉar
siaj
regionaj
akĉentoj kaj komencis labori
kontraŭ
la diskriminacio.
Sed la afero kiu originis
ĉi
tiun leĝon kontraŭ la Glotofobio, okazis en 2018, kiam franca
politikisto rifuzis respondi demandojn del
ĵurnalistino
el la sudo de Francio ĉar
ŝia
akĉento. Reagoj komencis, kaj eĉ membroj de la Asembleo komencis
partopreni en la debatoj uzanta plene iliaj regionaj
akĉentoj.
Hodiaŭ
en
Francio ni
havas
dulingvan prezidanton kaj
dulingvan ĉefministron kiun parolas kun regiona
akĉento.
Jean
Castex, ĉefministro de Francio venas
de la sudokcidento de la lando, parolas la francan kun akĉento kaj
parolas
flue
la
katalunan lingvon.
La
glotofobio
ekzistas preskaŭ ĉie, sed
ne estas
tiel
vaste
dokumentita kiel en
USONO aŭ Kanado. Diversaj
studoj
montris ke l'akĉentoj
havas influon sur kiel ni
povus percepti
aliajn
personojn kiel
eblaj dungitoj, kunlaborantoj,
partneroj. Ĝi ankaŭ povas influi kiel
ni
perceptas al
la vendistoj.
En Toronto vi povas trovi diversajn servojn kiujn helpas parolantojn de la angla kiel dua lingvo redukti siajn akĉentojn. La
Ontaria Komisiono pri la Homaj Rajtoj konsideras ke
la
diskriminacio
bazita sur akĉento estas asociita al aliaj specoj de diskriminacio
jam malpermesitaj.
Sed
ekzistas
multe da landoj kie la
diskriminacio
surbaze de akĉento estas
pli socie akceptita kaj la nuna leĝo ne protektas kontraŭ ĝi.
Sed
ne ĉiam fremdaj
akcentoj
havas negativan percepton. Se vi volas vendi
produktojn
de specifa lando, foje voĉo kun akĉento de tiu loko povas kaŭzi
pozitivan reagon al la produkto. Por ekzemplo, se mi volus
promocii la kvalito de italaj vinoj, dungi iun, kiun
parolas kun itala akĉento, por helpi min kun la vendoj, povus
esti utila. Diversaj
studoj montris ke por kiuj volas partopreni en romantika rilato,
kelkaj fremdaj akĉentoj estas perceptitaj kiel pli romantikaj.
Kia
estas la solvo por la Glotofobio? Laŭ Philippe Blanchet, kiel li
respondis
en
intervjuo por Belgiarevuo, ni devas fari
laboron por
edukado
kaj la
leĝoj.
Li menciis ke ni bezonas edukan
sistemon
kiun
promocias la plurlingvecon.
La
lernejoj devus
instrui
nin ke
ekzistas
aliaj lingvoj, ni povas lerni ilin, kaj ekzistas malsamaj manieroj
paroli la saman lingvon. Sed
pri la jura
sistemo,
ni bezonas revidi kaj
ŝanĝi la leĝojn kontraŭ
la diskriminacio.
Laŭ
mia opinio, mi tute konsentas ke la eduka sistemo devus prepari nin
de la komenco vivi en multkultura kaj multlingva mondo. Infanoj povus
havi ekspozicion al diversaj
lingvoj kaj akĉentoj, kaj kompreni
ke
ne
ekzistas pli
bona lingvo nek
dialekto ol aliaj. En mia propra familio kun
ukraina
kaj rusa gepatroj kiuj elmigris al Venezuelo, mi kreskis
inter
malsamaj
lingvoj (la
hispana,
la
angla,
la
rusa,
la
ukraina)
kaj akĉentoj (loka akĉento el
la
hispana, ne lokaj kaj fremdaj). Mi havis bonan tempon kiel infano kaj
mi rilatas
neniu
akĉento
al bonaj au malbonaj personoj. Ĉie
mi
trovis bonecon. Aŭdi malsaman
akĉenton
nur
originis
scivolemon,
sed je
la fino ĝi estis alia ŝanco lerni ion novan. Dum
mia tempo kiel studento en Britio,
unu el la mesaĝoj ni ricevis de la Universitato estis pri
la avantaĝoj havi
profesorojn
kiujn
parolas la anglan kun diversaj
akĉentoj. Se vi dezirus
labori
internacie, vi devus
paroli
al
kolegoj, kiuj parolas la anglan kun malsamaj akĉentoj kaj verŝajne internaciaj
firmaoj
provas dungi iun
kiun
sentas sin
komforta
kun aliaj
akĉentoj.
Sed
se ni parolas pri la leĝoj
kontraŭ
la glotofobio, ni parolas pri iu pli kompleksa. Malakcepti
kandidatojn por laboro, surbaze
de ilia
akĉento, kaj precipe en kazoj kie la laborpriskribo
ne havas postulojn
pri la akĉentoj,
tio estas diskriminacio. Mi legis kelkajn
paĝojn
dediĉitajn
al laboraj
leĝoj
kaj ili esence diras ke ĝi estas permesita
maldungi
se la akĉento malhelpas iun
plenumi siajn taskojn ĝuste.
La demando estas: ĉu
estas
laŭleĝa aldoni specifoj pri
akĉentoj al
la
laborpriskribo?
Kelkaj laborpostenoj dediĉita al komuniki, (Instruistoj,
Amaskomunikiloj prezentistoj, intervjuistoj, aktoroj) povus postuli
specifaj specoj de akĉentoj. Ĉu
tiuj
postuloj estas laŭleĝaj? Leĝoj kontraŭ Glotofobio
povas
havi konsekvencojn
en
komedio.
Ĉu komediaj
aktoroj ne
devas
uzi
akĉentojn
en iliaj spektakloj?
Mi
kredas ke konscienco,
respekto kaj prudento
estas
pli bonaj solvoj ol provanta leĝdoni pri akĉentoj.
Ankoraŭ,
Ĉu vi preferas pain
au chocolat
aŭ chocolatine?